bağlaç olan
ki ayrı yazılır:
bilmem ki
demek ki
kaldı ki vb.
“türk dili, dillerin en zenginlerindendir; yeter ki bu dil, şuurla işlensin.” (atatürk)
“geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer.”
birkaç örnekte
ki bağlacı kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki. bu örneklerden
çünkü sözünde ek aynı zamanda küçük ünlü uyumuna uymuştur.
şüphe ve pekiştirme göreviyle kullanılan
ki sözü de ayrı yazılır:
ders bitti, zil çaldı mı ki?
seni öyle göreceğim geldi ki.
kaynak:
tdk